Ferrosilikon, çelik ve diğer metallerin üretiminde kullanılan çok önemli bir alaşımdır. Demir ve silikondan, değişen miktarlarda manganez ve karbon gibi diğer elementlerden oluşur. Ferrosilikon üretim süreci, demir varlığında kuvarsın (silikon dioksit) kok (karbon) ile indirgenmesini içerir. Bu işlem yüksek sıcaklık gerektirir ve enerji yoğundur; bu da hammadde fiyatlarını ferrosilikon'un genel üretim maliyetinin belirlenmesinde önemli bir faktör haline getirir.

Ferrosilikon, çelik endüstrisinde, dökümhane endüstrisinde ve diğer endüstriyel üretimde yaygın olarak kullanılmaktadır. Ferrosilikon'un %90'ından fazlasını tüketirler. Çeşitli ferrosilikon dereceleri arasında en yaygın kullanılanı %75 ferrosilikondur. Çelik sektöründe üretilen her ton çelik için yaklaşık 3-5 kg ​​%75 oranında ferrosilikon tüketilmektedir.

Ferrosilikon nitrür ve silikon nitrür birbirine çok benzer iki ürün gibi görünse de aslında temelde farklıdırlar. Bu makale ikisi arasındaki farkı farklı açılardan açıklayacaktır.

Ferromolibden, demir ve molibdenden oluşan bir ferroalaşımdır. Molibden konsantresi ve demir konsantresi karışımının bir fırında eritilmesiyle üretilir. Ferromolibden, farklı endüstrilerdeki çeşitli uygulamalarda kullanılabilen çok yönlü bir alaşımdır.

Tungsten-demir alaşımları genellikle tungsten (W) ve demirden (Fe) oluşan alaşımları ifade eder. Genel olarak konuşursak, tungsten-demir alaşımları manyetik değildir. Bunun nedeni, tungstenin kendisinin manyetik olmayan bir metal olması ve tungsten-demir alaşımlarındaki demir içeriğinin genellikle düşük olmasıdır, bu da alaşıma önemli bir manyetizma kazandıramaz.

Titanyum manyetik değildir. Bunun nedeni, titanyumun, bir malzemenin manyetizma sergilemesi için gerekli olan eşleşmemiş elektronları olmayan bir kristal yapıya sahip olmasıdır. Bu, titanyumun manyetik alanlarla etkileşime girmediği ve diyamanyetik bir malzeme olarak kabul edildiği anlamına gelir.