Ferrosilisium ass eng entscheedend Legierung déi an der Produktioun vu Stol an aner Metaller benotzt gëtt. Et besteet aus Eisen a Silizium, mat ënnerschiddleche Quantitéiten vun aneren Elementer wéi Mangan a Kuelestoff. De Fabrikatiounsprozess vu Ferrosilisium beinhalt d'Reduktioun vu Quarz (Siliciumdioxid) mat Kock (Kuelestoff) an der Präsenz vun Eisen. Dëse Prozess erfuerdert héich Temperaturen an ass energieintensiv, wat d'Rohmaterialpräisser e wesentleche Faktor mécht fir d'Gesamtproduktiounskäschte vu Ferrosilisium ze bestëmmen.

Ferrosilicon ass wäit an der Stolindustrie, Schmelzindustrie an aner industriell Produktioun benotzt. Si verbrauchen méi wéi 90% Ferrosilisium. Ënnert de verschiddene Qualitéite vu Ferrosilisium ass 75% Ferrosilisium am meeschte benotzt. An der Stolindustrie ginn ongeféier 3-5kg 75% Ferrosilisium fir all Tonn Stol verbraucht.

Ferrosilisiumnitrid a Siliziumnitrid kléngen wéi zwee ganz ähnlech Produkter, awer tatsächlech si se grondsätzlech anescht. Dësen Artikel wäert den Ënnerscheed tëscht deenen zwee aus verschiddene Winkelen erklären.

Ferromolybdän ass eng Ferrolegierung déi aus Eisen a Molybdän besteet. Et gëtt produzéiert andeems eng Mëschung aus Molybdänkonzentrat an Eisenkonzentrat an engem Uewen geschmolt gëtt. Ferromolybdän ass eng versatile Legierung déi a verschiddenen Uwendungen a verschiddenen Industrien benotzt ka ginn.

Wolfram-Eisenlegierungen bezéien normalerweis op Legierungen aus Wolfram (W) an Eisen (Fe). Allgemeng sinn Wolfram-Eisenlegierungen net magnetesch. Dëst ass well Wolfram selwer en net-magnetescht Metall ass, an den Eisengehalt an Wolfram-Eisenlegierungen ass normalerweis niddereg, wat der Legierung net bedeitende Magnetismus gëtt.

Titan ass net magnetesch. Dëst ass well Titan eng Kristallstruktur huet ouni onpaarte Elektronen, déi néideg sinn fir e Material Magnetismus ze weisen. Dëst bedeit datt Titan net mat magnetesche Felder interagéiert an als diamagnetescht Material ugesi gëtt.