Κράμα σιδήρου

Το κράμα σιδήρου ως αποοξειδωτικός παράγοντας χάλυβα, τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα είναι το πυριτομαγγάνιο, το σιδηρομαγγάνιο και το σιδηροπυρίτιο. Ισχυροί αποοξειδωτές είναι το αλουμίνιο (αλουμίνιο σίδηρος), το πυρίτιο ασβέστιο, το πυρίτιο ζιρκόνιο κ.λπ. (βλέπε αντίδραση αποξείδωσης χάλυβα). Συνήθεις ποικιλίες που χρησιμοποιούνται ως πρόσθετα κράματος είναι: σιδηρομαγγάνιο, σιδηροχρώμιο, σιδηροπυρίτιο, σιδηρογκφράμιο, σιδηρομολυβδαίνιο, σιδηροανάδιο, σιδηροτιτάνιο, σιδηρονικέλιο, νιόβιο (ταντάλιο) σίδηρος, σιδηροκράματα σπάνιων γαιών, σιδηροβόριο, σιδηροφωσφόρος, σιδηροφωσφόρος, είναι όλες οι ανάγκες σε διάφορα είδη κ.λπ. ορίζεται σε πολλές ποιότητες ανάλογα με την περιεκτικότητα σε στοιχεία κράματος ή το επίπεδο περιεκτικότητας σε άνθρακα και η περιεκτικότητα σε ακαθαρσίες είναι αυστηρά περιορισμένη.

Τα σιδηροκράματα που περιέχουν δύο ή περισσότερα στοιχεία κράματος ονομάζονται σύνθετα σιδηροκράματα. Η χρήση τέτοιων σιδηροκραμάτων μπορεί να προσθέσει στοιχεία αποξείδωσης ή κράματος ταυτόχρονα, κάτι που είναι ευεργετικό για τη διαδικασία παραγωγής χάλυβα και μπορεί να χρησιμοποιήσει πλήρως συμβιωτικά μεταλλεύματα πιο οικονομικά και ορθολογικά. Συνήθως χρησιμοποιούνται: μαγγάνιο πυρίτιο, πυρίτιο ασβέστιο, πυρίτιο ζιρκόνιο, πυρίτιο μαγγάνιο αλουμίνιο, πυρίτιο μαγγάνιο ασβέστιο και σιδηροπυρίτιο σπάνιων γαιών.